Ξεστρωτο κρεβατι, με μια κουβεντα ολα χυμα ανακατα πεταμενα το ενα πανω στο αλλο μετα απο μια νυχτα παθους που ηρθαν ολα τα πανω κατω, ετσι αισθανομαι εδω και λιγες μερες θα μπορουσα να πω εδω και λιγους μηνες για να μην το κορυφωσω και πω εδω ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ειναι σαν να ζω τη ζωή μου γυρω απο αυτο το κρεββατι και να μην απομακρυνομαι τελειως ποτε. Δεν ειναι τυχαιο αλλωστε οτι απο μικρη οταν με ρωτουσαν απαντουσα οτι το πιο αγαπημενο μου μερος στη γη ειναι το κρεββατακι μου, να πεσω να κουκουλωθω και δε πα να καουνε ολα , ο κοσμος μου το κρεββατι μου, να φαω ,να διαβασω, να γαμηθω, να κοιμηθω να χουζουρεψω, να διαλογιστω, να ξαγρυπνησω σκεπτομενη,να κανω αγκαλιτσες και φιλακια και μετα να τραβηξω το παπλωμα και να ονειρευτω!
3 σχόλια:
πράγματιι..
Aγαπημένη μου De-Lovely, δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω! Είναι μέρες που το να κρυφτείς στο κρεβατάκι σου φαίνεται να είναι η μόνη λογική αντίδραση. Ακόμα κι αν από εκει βλέπεις πιο καθαρά τον Μπαμπούλα να βγάζει το χεράκι του σιγά σιγά από την ντουλάπα!!
Μαλακισμένη μου φαίνεσαι!
Δημοσίευση σχολίου