Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2006

Off the cliff ...

I'm gonna tell you this one time,
Jack fuckin' Twist, an' I ain't foolin'.
What I don't know - all them things I don't know -
could get you killed if I come to know them. I mean it.
Yeah well try this one,
and I'll say it just once!
Go ahead!
Tell you what,
we coulda had a good life together!
Fuckin' real good life!
Had us a place of our own.
But you didn't want it, Ennis!
So what we got now is Brokeback Mountain!
Everything's built on that!
That's all we got, boy, fuckin' all.
So I hope you know that,
even if you don't never know the rest!
You count the damn few times
we have been together in nearly twenty years
and you measure the short fucking leash
you keep me on - and then you ask me
about Mexico and tell me you'll kill me
for needing somethin' I don't hardly never get.
You have no idea how bad it gets!
I'm not you...
I can't make it
on a coupla high-altitude fucks
once or twice a year!
You are too much for me Ennis,
you sonofawhoreson bitch!
I wish I knew how to quit you.
[crying]
Well, why don't you?
Why don't you just let me be?
It's because of you
that I'm like this!
I ain't got nothing...
I ain't nowhere...
Get the fuck off me!
I can't stand
being like this no more, Jack.


So they said.Then they took their clothes off and they jumped off the cliff.


Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2006

One of these days...


One of these days , I'll just put me green python wedges on and I will just disappear. I'll escape my life to a more exciting one in Buenos Aires.
Yesterday I drove to the airport...
One of these day, I just might fly away...

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2006

Αδεια μου αγκαλια



Δε θα 'θελα εδώ Θεός να επέμβει

και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς

Σκυφτός εγώ, γονατιστός,

θα του ζητούσα

να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς

Μη σε φέρει, μη σε στείλει

μη σ’ αγγίξει τόσο δα

και επιτέλους αν σε στείλει

να σε στείλει εδώ ξανά

Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !

Άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !

Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !

Άδεια μου αγκαλιά

Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν

μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν

Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα

με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν

Να σου φέγγουν να βαδίζεις

εν χαρίτι ομορφιάς

σαν Χριστός πάνω απ’ τη λίμνη

και σε μένα να γυρνάς

Βαμμένος είμαι στην αγάπη

έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ

Πιστεύω σ' ένα μονοπάτι

που θα 'μαστε μαζί

Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες

στα μονοπάτια στα βουνά

κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει

κάθε στιγμή παντοτινά

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Ακούστε
την ιστορία του Κεμάλ,
ενος νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πίκρες οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ,
αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2006

Εγω για σενα ... (πολλα χρονια πριν)

Του πόθου τ’ αγρίμι δεν τρώει, δεν πίνει
δεν ξαποσταίνει.
Πεινάει για σένα, διψάει για μένα
και περιμένει.

Σε θέλω στο πλευρό μου
ακοίμητο φρουρό μου
με το φιλί με το σπαθί,
το δράκο να σκοτώσεις
και να ‘ρθεις να με σώσεις
απ’ τη ζωή μου την κλειστή
.

Τι δε θα ‘δινα
το γύρο του κορμιού σου

να ξανάκανα
κι ας χανόμουνα στη λάβα την καυτή και στα παγόβουνα.
Αν μ’ αγαπάς, μη μου το πείς
αφού το ξέρω τρεις φορές

θα μ’ αρνηθείς.


Τι δε θα ‘δινα
το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
κι ας πνιγόμουνα στο κύμα που μαζί σου δροσιζόμουνα.


Αν μ’ αγαπάς να μου το λές
κι εγώ για σένα θα πατήσω
και τις δέκα εντολές.

Στη νύχτα του κόσμου
το χέρι σου δωσ’ μου,
παρηγοριά μου,
το δρόμο να βρούμε, τον τρόπο να ζούμε,
ανηφοριά μου.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2006

Real love ....

Come on hold my hand,
I wanna contact the living.
Not sure I understand,
This role I’ve been given.

I sit and talk to god
And he just laughs at my plans,
My head speaks a language, I don’t understand.



I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in.
’cause I got too much life,
Running through my veins, going to waste.

I don’t wanna die,
But I ain’t keen on living either.
Before I fall in love,
I’m preparing to leave her.
I scare myself to death,
That’s why I keep on running.
Before I’ve arrived, I can see myself coming.

I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in.
’cause I got too much life,
Running through my veins, going to waste.

And I need to feel, real love
And a life ever after.
I cannot get enough.

I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in,
I got too much love,
Running through my veins, going to waste.

I just wanna feel real love,
In a life ever after
There’s a hole in my soul,
You can see it in my face, it’s a real big place.

Come and hold my hand,
I wanna contact the living,
Not sure I understand,
This role I’ve been given

Not sure I understand.

Σ'αγαπώ...

Τα μάτια κλείστε
γλυκά ακουμπήστε
στην κουπαστή.

Το χρόνο αφήστε
καινούρια ψέματα
να φανταστεί.

Είναι μια νύχτα
μια τρελή βραδιά
που λάμπουν τ’ άστρα
λάμπει κι η καρδιά
και κάπου απέναντι
είναι το νησί
που ‘χει κοράλλια
κι η αμμουδιά χρυσή
κι αυτό τ’ αγέρι – πως
και φέρνει σήμερα
μια τέτοια χιμαίρα
ξανά στο φως.

Τα μάτια κλείστε
γλυκά ακουμπήστε
στην κουπαστή.
Το χρόνο αφήστε
καινούρια ψέματα
να φανταστεί
και τι μας νοιάζει πια
αφού η νύχτα πήρε τα κουπιά
τα μάτια κλείστε
και δώστε στ’ όνειρο,
τρελά φιλιά.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2006

02-02
















Ancora un po' di pazienza ...
amore