Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2005

Great expectations... and other!

Τρεις ολοκληροι μηνες το απολυτο κενο!
Τι εκανα ? Που ημουν ? Τι σκατα σκεφτομουν?
Δεν θυμαμαι τιποτε!
Μονο δυο μερες , μια μερα του Φλεβαρη που επιασε ενας φοβερος νοτιας και εσπασε την ελια-ισαμε με 5 μετρα δεντρο- και την πεταξε μεσα στο κτημα ευτυχως ενα μετρο μακρια απο το αυτοκινητο, τη μερα που πηγα για πρωτη φορα στο νεο μαθημα και μετα ειναι κατευθειαν 1η Μαρτη και μεσα στην βροχη εχουμε βγει στη γυρα και μοιραζουμε σεναρια.
Ναι εμεις ειμαστε κιμπαρηδες ανθρωποι και μοιραζουμε σεναρια και ιδεες παντου ολογυρα!
Και μετα σιωπη...

Μετα πηρα το λατρεμενο μου κινητουλινι και τσουπ φωτογραφησα τα καινουρια μου Camper. Τεραστια επιτυχια επιλογης, ουτε μια μερα δεν τα φορεσα.
Ετσι τα φοραω σημερα εδω, τιμη στις κακες επιλογες και την παπουτσομανια που με διακατειχε ολο το ετος


Το Πασχα σκατα τα ιδια και τα ιδια χαζα. Μεγαλες προσδοκιες ομως γιατι ναι αχνιφαινοταν στον οριζοντα οτι αυτη η χρονια θα ηταν συγκλονιστικη.
Η δυναμη θα ηταν επιτελους με το μερος μας.
After all we dererved it , at least one chance , one fucking chance ...


Κι ενω λοιπον ολα φαινονται ροδινα κι επιτελους πολυ δουλεια μας περιμενει κι ετσι δεν θα μπορουσαμε να παμε διακοπες, αποφασιζω εγω να την κανω την extravaganza και να πεισω και τους αλλους να περασουμε frivolous weekend στο Casino, μεσα στην αμερικανικη ταχα μου χλιδη,

ενω τα τηλεφωνα και τα στιλο εχουνε παρει φωτια ακομα και διπλα απο την πισινα.

Αυτο το αγορι με τα στηθια τα σκληρα εκεινο το βραδυ το ειχα ολονυχτις αγκαλια.

Με πλανεψε , το πλανεψα , ποιος μπορει να ξερει μετα απο κεινη τη νυχτα.

Η ουσια ειναι οτι ολο τον ιουλιο σχεδον δεν ειδωθηκαμε .

Εκεινος απασχολημενος στο LA εγω να τρεχω σα τη τρελη μες τον καυσωνα σε Παλληνες και studio της συφορας , σε γαμω meeting και κουλεμανσον σανσον.

Και τι δεν περασε απο εμπρος μου εκεινες τις καυτες μερες του Γιουλη. Εκπομπες, ταινιες, παραστασεις, μαγαζια εστιατορια. Και σχεδον ουτε ενα μπανιο, η θαλασσα μονο απο φωτογραφια

Και βεβαια το μελλον διαγραφοταν υπερλαμπρο: ΚΩΛΟΣ!


Ευτυχως που υπαρχουν οι φιλοι γιατι τελικα η ωραιοτερη μερα του καλοκαιριου ηταν εκεινο το απογευματινο μπανιο στις Αλυκες την επομενη της Αγιας Παρασκευη, η θαλασσα πολυ ζεστη, κυματα, εγω φορουσα τις καινουριες μου σαγιοναρες κι εσυ ανυπομονουσες να δειξεις την καινουρια σου αγαπη, ολοκληρες 3 βδομαδες celibacy, και μετα ο κακοφωνιξ τραγουδουσε κι εμεις στις ξαπλωστρες τρωγαμε ψητα καλαμποκια και βυσοδομουσαμε εναντιον της νουνας και της Π.

Τον Αυγουστο το ειχα παρει αποφαση , θα καθομουν στο σπιτι να ξεκουραστω, γιατι τον Σεπτεμβριο τρελη δουλεια με περιμενε , ουτε νερο δεν θα προλαβαινα να πιω.

Καθομουν λοιπον στην ξυλινη σεζ λονγκ μου, διαβαζα Harry Potter και συζητουσα με το Ντολακι για τις κοσμογονικες αλλαγες που μας περιμεναν σε μερικες βδομαδες.



Εν τω μεταξυ ο Τιτινος διασκεδαζε και δεν εγραφε ουτε μια λεξη!





Εβγαινε απο την θαλασσα μονο και μονο για να φαει , το τελειο παιδακι!

Ο Σεπτεμβριος μπηκε φουριοζικα και με σκαμπιλι αναποδογυριστο: ευτυχως η τραπεζα και η Κολεο μας εσωσαν απο ενα μοιραιο λαθος που ειμασταν στο παρα τσακ να διαπραξουμε.

Γιατι ολα κι ολα , αν ειναι να την κανουμε την μαλακια θα την κανουμε απο κοινου και μεγαλοπρεπως. Εν τω μεταξυ ολα τα σχεδια του Γιουλη πεφτανε σαν τραπουλοχαρτα αριστερα δεξια κι ετσι εγω αποφασισα , να τα αγνοησω ολα κρυβοντας ως αλλη στρουθοκαμηλος το κεφαλι μου μεσα σ'αυτο το τελειο γουνινο μποτακι.

Λεφτα δεν ειχαμε και θελαμε και υπςρπολυτελειες, ειπαμε η κατασταση ΚΩΛΟΣ!

Γυρω στα τελη Σεπτεμβρη, μα ποσο επιτελους κρατησε αυτος ο μηνας φετος? εμενα μου φανηκε οτι ολο το 2005 ηταν βασικα ο Σεπτεμβριος, των προδομενων ελπιδων, των σκαμπιλιων, των λαθων, και βασικα της αναμονης, τι καναμε λοιπον?

Βασικα περιμεναμε:

να τηλεφωνησει ο Λαλας, να τηλεφωνησει η Σολη, να γυρισει απο το LA η Αρτεμη, να βγει η αδεια του Club, να ξεσφραγιστει το Club , να βγαλει ο Λουλες τα αποτελεσματα κλπ. κλπ.

Περιττο να πω οτι τιποτε που ηταν για να γινει, δεν εγινε.

Κι αλλα πραγματα ξεκινησαν , και μετα ο Οκτωβρης περασε σα νερακι σε μια μερα.

Κι εφτασε ο Νοεμβρης των 35. Που καμια φορα τα ξεχναω κι αλλες φορες βραινουν πολυ μα παρα πολυ. Κι αναρωτιεμαι που πηγαν τα τελευταια 8 χρονια. Last time I checked I was turning 27 μετα τι ακριβως συνεβη ειλικρινως δεν μπορω να πω...

Ευτυχως ο Νοεμβρης των τριαντα πεντε εφερε μαζι του το καλυτερο δωρο


Ειλικρινα ειναι ο πιο γοητευτικος ανδρας που εχω συναντησει εδω και πολυ καιρο.

Τον αγαπουσα χρονια, φαντασιωνομουν οτι ηταν ο μπαμπας μου - καταραμενη Σοφια - και εκεινο το Σαββατο αισθανομουν οτι βρισκοταν εκει μονο για μενα.

Η κορυφαια στιγμη του 2005, απροσδοκητη, απρογραμματιστη, απιστευτη, μαγικη.

Το Δεκεμβριο ολο σχεδον, επαιξα με τεραστια επιτυχια το ρολο του γερο-γκρινιαρη Scrooge.

Συνηθως τα λατρευω τα Χριστουγεννα, φετος ομως θα ηθελα απλως να κρυφτω σε μια τρυπα και να με φωναξουν οταν θα εχει περασει το νταβαντουρι.

Κι ομως και γλυκα εφτιαξα, και το σπιτι στολισα και καθαρισα, και τη γαλοπουλα μαριναρισα και θεικο σορμπε ροδι παρασκευασα και δωρα εδωσα και πηρα , μεχρι και μηνυμα απο τον Αη Βασιλη στο κινητο μου για να παραλαβω το υπερλουσατο θεικο μου μιξερ.

Ολα τα εχω κι αυτα και εκεινα και κατι παραπανω που εχει φωλιασει βαθια μες την καρδια και δεν λεει να ξεκουμπιστει...

Καλη Χρονια, λοιπον ...

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2005

Καφες, σοκολατακια, περιοδικα

Μακαρι ολα τα ωραια πραγματα στη ζωή να ηταν grande!

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2005

μωρο μου...


...μωρο μου
πώς το κανεις
για πες μου αυτο που κανεις
πως να το εξηγησω αυτό
μ'ενα γλυκο σου φιλι μ'εχεις στειλει
εχεις μεγαλο ταλεντο στα χειλη
εχεις αυτο που δεν εχουν οι αλλοι
μοναχα εσυ
μοναχα εσυ
μωρο μου...

35


Μαργαριτες, ερωτηματικα, κλακετες, μαρτζιπαν, σοκολατα, ταλεντο στα χειλη, dewars σουπα, sex, rollerskates, δυο -τρεις φιλοι καλοι , το πιστο μας σκυλι, εγω κι εσύ 35 ...

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2005

Ολα χυμα!


Ξεστρωτο κρεβατι, με μια κουβεντα ολα χυμα ανακατα πεταμενα το ενα πανω στο αλλο μετα απο μια νυχτα παθους που ηρθαν ολα τα πανω κατω, ετσι αισθανομαι εδω και λιγες μερες θα μπορουσα να πω εδω και λιγους μηνες για να μην το κορυφωσω και πω εδω ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ειναι σαν να ζω τη ζωή μου γυρω απο αυτο το κρεββατι και να μην απομακρυνομαι τελειως ποτε. Δεν ειναι τυχαιο αλλωστε οτι απο μικρη οταν με ρωτουσαν απαντουσα οτι το πιο αγαπημενο μου μερος στη γη ειναι το κρεββατακι μου, να πεσω να κουκουλωθω και δε πα να καουνε ολα , ο κοσμος μου το κρεββατι μου, να φαω ,να διαβασω, να γαμηθω, να κοιμηθω να χουζουρεψω, να διαλογιστω, να ξαγρυπνησω σκεπτομενη,να κανω αγκαλιτσες και φιλακια και μετα να τραβηξω το παπλωμα και να ονειρευτω!

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2005

Last night ...

I spent the evening with a few friends ... reading.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2005

Just SAY YES!



Waiting for my own private armenian ...

Are you ready to confess all your sins?



The Queen is back, ready to make us fcuk our brains dancing!

WE LOVE U MADONNA!

Ειναι πολυ ωραιο να εισαι group!


Ειδα την ταινια της Γκρατσιελας και κολλησα ασχημα!

RAINING PLEASURE RULE!

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2005

My stuff


Αυτα ακριβως ειμαι εγω. Το κινητουλι, το σημειωματαριο, το μαυρο μαρκαδορακι, το ροζ τσαντι και το γαλαζιο φορεμα , κατω απο την ριγε ομπελλα πανω στην ξαπλωστρα luxurious ξενοδοχειου. Τιποτα περισσοτερο και τιποτα λιγοτερο. Με ολη την σχετικη σημειολογια.


Εναλλακτικα πολλες φορες - οχι βεβαια οσες θα ηθελα στην πραγματικοτητα - ειμαι το εμπριμε ιταλικο τσοκαρο - χωρις ιδιαιτερη μαρκα


Κατα βαθος θα ηθελα να ημουν ο ισπανικος φελλος 12 ποντων με λουρακι για να επιπλεω παντα και να στηριζομαι , να 'χω σταθεροτητα στο καθε ασταθες βημα.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2005

Εν αρχη ηταν ο Λου ... και μετα ο Γιαννακης - εκτος συναγωνισμου

Λουδοβικος ο υπεραιωνοβιος!
Ηρθε στο σπιτι μας μια μερα που εγω ελειπα στο Λονδινο πριν απο 17 χρονια και ηταν ηδη 1 χρονου. Στο προηγουμενο σπιτι οπου ζουσε ειχε φαει το καναρινι και παρενοχλουσε σεξουαλικα τη γιαγια. Στο δικο μας σπιτι ετρωγε ψαρι στον ατμο με αρακα και παρακολουθουσε συστηματικα το γαλλικο καναλι TV5. Μισει παντα τα ταξιδια και ολα ανεξαιρετως τα κατοικιδια. Ο Λου αγαπα να μιλα με το Σου, οταν επιστρεφει απο τη δουλεια για τα νεα της ημερας.

και Γιαννακης ο υιοθετημενος.

Ο Γιαννακης ειναι το υιοθετημενο μου στερνοπουλι. Παντα αδυνατουλι και χαμηλοβλεπον, πρεπει να το κυνηγαω απο πισω για να τρωει και να μην παρασυρεται σε ακολασιες, αμετροεπιες και επιπολαιοτητες και κυριως για να μην ξεχναει τα ραντεβου του για πεντικιουρ στον ποδονιφτη. Ενιοτε ζει μαζι μας και παρακολουθει συστηματικα ΝΕΤ - θεος φυλαξει - και Animal Planet. Τωρα συζει με το Νου, το Νου μικρο, και τα Νου πουλακια, στην οδο Ν.ΟΥ. 22.

Οι καλυτεροι μου φιλοι! two legged freaks


Μεσολαβησαν πολλες φιλεναδες, αλλες πολυ ενθερμες κι αλλες οχι και τοσο , τελικα μονο μια ηρθε με την δυναμη και την επιμονη που την χαρακτηριζει για να μεινει , in good times and not so good times, always there ... μαζι με το Ναμπουκο και τη Λολορια που εχει χωσει τη μουριτσα της στην ακρη της φωτογραφιας.


κι εκει που ημουν βεβαιη οτι το μεριδιο μου στη ζωη απο καλους φιλους το ειχα ηδη εξαντλησει - μαζι με το μεριδιο μου στις σοκολατες, παστες και τα συναφη - μπηκε στην ζωη μου τρεχοντας, ενα αγορι τσουπωτο κι ομορφο, με ακομα ομορφοτερη ψυχη ...
φερνοντας μαζι με αλλα και την ανανεωμενη μου μεριδα σε γλυκα, παγωτα, τηγανητες πατατες twisters, goudoulinia και αμετρητα μεταμεσονυχτια τηλεφωνηματα - ακομα κι οταν κοιμαται στον διπλανο καναπε

Οι καλυτεροι μου φιλοι!

... to be continued - soon!





Ο Ερρικος εγινε συντομα Ριρρικος ο Χεζμπολαχ οταν τον βρηκαμε μεσα στο καλαθακι του μπανιου αγκαλια με τα σκατοχαρτα...



Πριν απο ολους - αλλα παντα μετα το Λου- ηρθε στο σπιτι της κυριας Μουκιου η Πωλινιτσα μεσα στην τσεπη του μπουφαν της Ουρανιας. The rest is history ...


Κατ'αρχην ο Φανουρης, το μωρο μου , το στηριγμα μου,
η αγαπη της ζωης μου
-μετα τον Τιτινο παντα-
εννοειται

Το καλυτερο μπανιο στη θαλασσα!


Στις Αλυκες σημερα απο τις 4 και μεχρι να δυσει ο ηλιος,
ολα ηρεμα, η παραλια γεματη, και μια ησυχια ...
το νερακι διαφανο και δροσερο...
πεντακαθαρο
ενα καλοκαιρακι ησυχο και ετοιμο να μας καταπιει για μια τελευταια φορα
ενδοξο και θελκτικο
απαλο
γυαλινο
αυριο παλι;

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2005

Τεμπελια

Πολυ τεμπελα ομως
Απολυτως τιποτε
πουθενα
Κανεις
Κανείς και κάνεις τιποτε ολη μερα - μερα μπαινει - μερα βγαινει
Nul - nothing nulla
Κινημα για το μηδενισμο?
Ισως
Μπλογκ μεγειρικης
Αποκλειεται πολυς κοπος
Σαλβαδορ στη Λουτσα
Ο Τραιανος Δελλας συναντα το πεπρωμενο του
Περσινα ξινα σταφυλια και διηγωντας τα να κλαις
Νισυρος
Αχ νισυρος!!
Τσιπουρινο και θαλασσα μαυρη
Στη θαλασσα αδερφες μου, στη θαλασσα
Κι αν δεν ευκολυνεσαι αδερφη μου - ξερεις εσυ στην πισινα
κατα προτιμηση τη βραστη 37 βαθιμοι Κελσιου
Παω ταξιδι
Φευγω ειναι σιγουρο
Ετοιμαζω τη μικρη τη Λ.Β. ναι τη μαυρη και τσουπ στο πλοιο στο Βασιλη για ειδικες ασκησεις κατω απο την μπαρα
Αρες μπαρες κουλαμπαρες στην μ-Παρο, με ενα σ-μπαρα δυο τριγωνια
Ξεμπαριαστηκα και ξεποδαριαστηκα
ευτυχως που καταληξαμε στην μ-παραλια και παραγγειλαμε στον μπαραμαν δυο μ-ποτα
Α τωρα που το θυμηθηκα τα μποτακια 7 φορες ασκησεις στην μπαρα
Αμαν πια το βαρεθηκα, το μπουχτισα
Παω να παιξω bejeweled!

Σάββατο 11 Ιουνίου 2005

Διαλογος μεταξυ φιλων

Ευτχως που μου τηλεφωνησες
Παλι γκρινιαζεις
Δε γκρινιαζω απλως απογοητευομαι
Να σου πω δε θα σου δινω κι αναφορα
Οχι βεβαια, εγω ομως πρεπει να σου δινω αναφορα γιατι αν δεν το κανω εισπραττω μουτρα και σκατα και εχεις να με παρεις απο χθες και κατι συμβαινει και μπλα μπλα μπλα μπαρμπουτσαλα
Μα τι λες τωρα
Λεω αυτο που εγινε την περασμενη βδομαδα που δεν μου εφταναν τα προβληματα μου
ειχα και την υστερια στο τηλεφωνο.
Βεβαια δεν ξερω γιατι καθομαι και σου παραπονιεμαι αφου το εχεις πει ξεκαθαρα θα το κλεισω το κινητο και θα βουτηχτω στο νερο
Πολυ σωστα
ΟΚ παρε με τοτε οταν ξεβουτηχτεις
Ουφ!
Επισης μη με παρεις να μου πεις ειμαι χαλια κλπ
Γιατι ?
γιατι εγω το παιρνω σοβαρα και μετα εσυ το ξεχνας γιατι βεβαια δεν το εννοεις κι εγω ανησυχω μηπως επαθες κατι και εσυ εχεις εξαφανιστει
Αμαν πια με την γκρινια σου
Ειλικρινα σκεφτομαι να σταματησω τα τηλεφωνηματα προς ολους περα απο τα 3 λεπτα
Και οικονομια θα κανω και το σημαντικοτερο αν θελω να μιλησω σε καποιον θα μιλαμε face to face.
Αν θελεις λοιπον να μου κατι παρε με να κλεισουμε ραντεβου να τα πουμε απο κοντα
Ναι οποτε μπορεις θα τα πουμε απο κοντα.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2005

Στον κοσμο του Cole Porter

Στον κοσμο του Cole Porter τα δραματα ειναι αληθινα δραματα, σχεδον τραγωδιες, ολα ομως με δυο τρεις μαγικες νοτες απο ενα ασπρο πιανο με ουρα, δυο ματιες κι ενα φιλι στο σεληνοφωτο, τα μαγια λυνονται και τα δραματα μετατρεπονται σε ρομαντικες κομεντι ενιοτε δε, και σε αληθινες κωμωδιες.
Στο κεφαλι μου τα δραματα μετατρεπονται σε εξοντωτικα πιντερικα εργα οπου οι διαλογοι συνεχιζονται για παντα στον αιωνα τον απαντα και νυν και αει και εις τους αιωνες των αιωνων αμην.
Ετσι παθαινω υπερκοπωση χωρις να κανω απολυτως τιποτε.
Ετσι ειμαι εγω πτωμα στην κουραση απο τους ατερμονους εσωτερικους διαλογους.
Η ψυχοθεραπεια ειναι η αληθεια δεν βοηθησε και πολυ.
Τι να σου κανει ενα πενηνταλεπτο την εβδομαδα οταν μεσα σου διαδραματιζεται ολοκληρος ο Θηβαικος κυκλος και μαλιστα χωρις διαλειμμα καθημερινα.
Τωρα δοκιμαζω το group therapy.
Σαν να πηγαινω μια φορα την εβδομαδα να παιξω bridge.
Μονο που εγω δεν ξερω bridge, ουτε καν μπιριμπα δηλαδη, πολλα νουμερα, πολλα χαρτια πολλη φασαρια για τι;
Για λιγους ποντους.
Ευχαριστω δεν θα παρω.
Προτιμω να αρχισω blogging.
Θα τα γραφω και ελπιζω καποια στιγμη να ακουστουν απο τα βαθος εκεινες οι γαμονοτες απο το ασπρο πιανο με την ουρα, το σεληνοφως να χαραξει τον ασημι του διαδρομο και εμεις με ενα μαρτινι στο χερι να πνιγουμε στα φιλια.